اصلاح سوگیری توجه در معتادان به سیگار: اثر شرطی سازی عامل

ادبیات پژوهشی بر اهمیت سوگیری توجه نسبت به محرک های مرتبط با اعتیاد در ادامه ی مصرف و همچنین عود افراد ترک کننده صحه می گذارد. در پژوهش حاضر به بررسی اصلاح سوگیری توجه با استفاده از نرم افزار پروب دات در کاهش سوگیری توجه افراد سیگاری پرداخته شده است. در این مطالعه سه گروه از مصرف کنندگان سیگار (کنترل، اصلاح سوگیری توجه و اصلاح سوگیری توجه به همراه تقویت و تنبیه) در سه زمان (پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری) وجود داشت که از لحاظ میزان سوگیری توجه با استفاده از نرم افزار پروب دات و استروپ در دو زمان ارائه محرک (600 میلی ثانیه برای سنجش سوگیری توجه و 200 میلی ثانیه برای سنجش سوگیری پیش توجه) با محرک های واژه و تصویر مورد سنجش قرار گرفتند. بین پیش آزمون و پس آزمون، گروه کنترل مداخله ای خنثی دریافت کرد، در حالی که گروه دوم با فرآیند اصلاح سوگیری توجه و سومین گروه با ترکیب اصلاح سوگیری توجه با تقویت و تنبیه مورد دستکاری قرار گرفت. یافته ها نشان داد که در پس آزمون سوگیری توجه پروب دات، پس آزمون و پیگیری سوگیری توجه استروپ، پس آزمون سوگیری توجه محرک های جدید پروب دات و پس آزمون سوگیری پیش توجه پروب دات مداخله های انجام شده باعث تفاوت معنادار هر سه گروه با یکدیگر شده اند. همچنین در پیگیری سوگیری توجه پروب دات تفاوت بین گروه کنترل با دو گروه دیگر معنادار بود. به علاوه در تمام فرضیات، گروه اصلاح سوگیری توجه به همراه تقویت و تنبیه، سوگیری توجه کمتری در پس آزمون و پیگیری نشان داد. به نظر می رسد که اصلاح سوگیری توجه یک مداخله معنادار و کارآمد است. همچنین نتایج نوید تعمیم تمارین اصلاح سوگیری توجه به زندگی واقعی افراد سیگاری را می دهد. به علاوه همراه سازی تقویت و تنبیه با تمارین اصلاح سوگیری توجه می تواند کارایی این روش را افزایش دهد.